Attack on titan Au.Fic [Levi x Eren] Lolita : 02
:Fanfiction Attack on titan
:Pairing : Levi x Eren
:Genres : E+Ro+Man+tic
:Rate : PG-15
คำเตือน : บทความต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชายหากท่านใดไม่ต้องการรับรู้กรุณากดปิดขอบคุณค่ะ
สูทถูกถอดออกมาคลุมหัวไหล่บางเอาไว้ มือหนายื่นออกไปให้อีกฝ่ายจับแต่แขนผอมบางกลับสอดเข้ามาคล้องแขนของเขาเอาไว้แทน ใบหน้ามนยิ้มน้อยๆราวกับกำลังท้าทายว่าเขาจะกล้าเดินเข้าไปทั้งแบบนี้มั้ย? มันยิ่งกระตุ้นต่อมอยากเอาชนะของเขาให้ทำงาน...เขาไม่เคยแพ้ใครมาก่อนไม่ว่าเรื่องอะไร...กับเรื่องแค่นี้เขาจะยอมแพ้ได้ยังไงกัน...
"ยินดีต้อนรับครับมิสเตอร์แอคเกอร์แมน...ขออภัยที่ผมออกมาต้อนรับช้าไป"
ผู้จัดการโรงแรมรีบออกมาต้อนรับทันทีที่เขาเดินเข้าไป...ถึงจะมาที่นี่แค่ปีละครั้งสองครั้งแต่เขาก็ยังคงถูกต้อนรับอย่างแขกวีไอพีเสมอ...
"อย่าใส่ใจ"
"คราวนี้กระทันหันมากเลยนะครับแล้วนี่เอ่อ..."
ใบหน้าที่เริ่มมีริ้วรอยของผู้จัดการโรงแรมมองคนข้างๆของเขาอย่างสงสัยคงเพราะการแต่งตัวที่ดูปอนๆนี่..ในเมื่อแขกที่เข้าพักที่นี่ต่างก็มีระดับสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพงทั้งนั้น...แต่...ถึงแม้ว่าจะถูกมองด้วยสายตาสงสัยแต่ใบหน้ามนกลับมองอีกฝ่ายกลับไปด้วยสีหน้าที่อ่านได้ว่า"อยากมีเรื่องรึไง?"ทำเอาเขาถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบาๆอย่างชอบใจ...
"เค้าเป็นคนพิเศษของผม...ช่วยเทคแคร์เค้าเป็นอย่างดีด้วย"
"คนพิเศษเหรอครับ?"
"ช่ายคนพิเศษ...มีปัญหารึไง?"
คนที่พูดประโยคนี้ออกมาไม่ใช่เขาแต่เป็นคนที่ถูกมองอย่างพิจารณาอยู่ต่างหาก...
"ไม่มีปัญหาครับ...งั้นขอให้มีความสุขกับบริการของเรา"
ผู้จัดการโรงแรมเดินมาส่งพวกเขาที่หน้าลิฟท์ก่อนจะให้พนักงานอีกคนไปส่งพวกเขาที่ห้อง ทันทีทีประตูลิฟท์ปิดลงเจ้าเด็กที่แอบยิ้มกรุ่มกริ่มก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจทำให้คนที่ลอบมองอยูตลอดเวลาอย่างเขาพลอยยิ้มตามไปด้วยอีกคน
"ผมอยากพูดแบบนี้ตั้งนานแล้วฮะ...รู้สึกดีสุดๆ!"
เจ้าตัวตอบออกมาทั้งๆที่ยังยิ้มไม่หุบ...คงเพราะรับรู้ได้ถึงสายตาของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร...บางทีคงเพราะเขาเองก็อยากทำตัวตามสบายแบบไม่แคร์ใครอย่างเด็กนี่ด้วยละมั้ง...และตอนนี้เขาเพิ่งจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าดวงตากลมโตคู่นั้นเป็นสีเขียวมรกต...
"เคยมาที่นี่หรือเปล่า?"
"หมายถึงกับแขกเหรอฮะ?"
"ใช่"
"ก็สองสามครั้ง...ส่วนใหญ่แขกที่พามาเค้าจะเช็คอินห้องซิก...ซิก..อะไรน้า~.."
ใบหน้ามนขมวดคิ้วเรียวๆจนผูกเป็นโบว์...แต่เขาก็ทำเพียงแค่อดทนรอฟังอย่างตั้งใจปนขบขัน...
"ซิกเนเจอร์สวีทครับ" เป็นพนักงานที่พาพวกเขาไปห้องพักช่วยตอบออกมา...คงจะนึกสงสารปนเอ็นดูคนข้างๆเขาอยู่ก็เป็นได้
"ซิกเนเจอร์สวีท?...ใช่ห้องนั้นแหละ!...ขอบคุณฮะ!"
พนักงานหันมาโค้งให้น้อยๆและยิ้มรับคำขอบคุณ...ต่างจากเขาที่ลอบมองเจ้าตัวอย่างนึกเอ็นดู...เขาไม่รู้ว่าทั้งหมดนี่คือการแสดงหรือตัวตนที่แท้จริงของเด็กนี่แต่เพิ่งจะมีแค่เด็กคนนี้เท่านั้นที่ทำให้เขาทั้งหลุดยิ้มและหลุดหัวเราะออกมาได้โดยไม่ต้องปั้นหน้าให้ลำบาก...
เขาเดินนำร่างโปร่งบางเข้ามาในห้องหลังจากที่พนักงานเปิดประตูห้องให้แต่น้ำเสียงใสๆปนไม่พอใจนิดๆทำให้เขาต้องหันกลับไปมอง
"อะไร!?"
ร่างโปร่งบางยืนเท้าสะเอวมองพนักงานที่ยังยืนนิ่งไม่ไหวติงอย่างหาเรื่องจนเขาต้องเดินกลับไปคว้าต้นแขนผอมบางเอาไว้ก่อนที่จะต่อยอีกฝ่ายหน้าหงายไปซะก่อน แบงค์50ปอนด์สองสามใบถูกควักออกมายื่นให้และอีกฝ่ายก็รับมันโค้งให้น้อยๆแล้วยอมออกจากห้องไป
"เค้าไม่ได้ยกกระเป๋ามาซะหน่อยนี่ฮะ?"
ใบหน้ามนยังไม่ยอมแพ้หันกลับมาถามเขาด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นนิดๆ มือหนาโยกหัวสีน้ำตาลนุ่มนิ่มมือไปมาก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกว่าอย่าถือสาเค้าเลยร่างโปร่งบางถึงได้ยอมสงบลง
"มันเป็นธรรมเนียมน่ะ...อีกอย่างเดี๋ยวเราก็ต้องใช้เค้าอีกอยู่ดี"
"แต่มันก็เยอะไปอยู่ดี" ถึงจะสงบลงได้แต่ริมฝีปากอิ่มก็ยังบ่นพึมพำออกมา...
"ชั้นผิดเองที่ให้เค้าเยอะไปโอเคมั้ย?"
"ผิดเผิดอะไรกันเล่า...ก็มันเงินของคุณหนิไม่ใช่ของผมสักหน่อย"
ใบหน้ามนทำหน้ามุ่ยก่อนจะเดินผ่านร่างสันทัดไป ดวงตากลมโตกวาดมองรอบๆห้องก่อนจะหันกลับไปมองใบหน้าคมหล่อเหลาด้วยใบหน้าอมยิ้ม...เพราะห้องนี่แหละที่เขาเพิ่งจะพูดถึงมันไปหยกๆ ห้องพักขนาด28ตารางวาห้องนอนกับห้องนั่งเล่นแยกส่วนกันกับมินิบาร์พร้อมเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน...
ดูท่าว่าคนตรงหน้าจะกระเป๋าหนักจริง?...เพราะแค่ค่าที่พักไม่รวมบริการอื่นๆก็มากกว่าเงินที่เขากับอาร์มินช่วยกันหาสามเดือนซะอีก
"อะไร?" ร่างสันทัดถามออกไปเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่มองหน้าเขาแล้วยิ้มแต่สายตากลับดูจิกกัดนิดๆ?...กำลังหมั่นไส้เขาอยู่?...
"เปล่าฮะ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำอาบท่าซะ...ชุดคลุมอาบน้ำอยู่บนเตียงแปรงสีฟันใหม่อยู่ตรงตู้เล็กหน้าห้องน้ำรู้ใช่มั้ย?"
"รู้แล้วน่า...ก็บอกแล้วไงว่าผมเคยมา"
ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้มน้อยๆเมื่อร่างโปร่งบางแยกตัวเข้าไปในห้องนอนแล้ว คงเพราะเขากับเด็กนั่นอยู่ในสถานะที่ต่างกันถึงได้มองเรื่องนี้ไปคนละมุม...ร้อยห้าสิบปอนด์สำหรับเขาใช้เวลาหามันแค่ไม่กี่นาทีก็หาได้มากกว่าหลายเท่าแต่เด็กนั่นต้องใช้เวลาเท่าไหร่ต้องแลกมาด้วยอะไรต่างหากถึงได้เห็นค่าของเงินมากกว่าเขา
มือล้วงเอามือถือในกระเป๋าเสื้อสูทที่เด็กนั่นวางพาดไว้กับโซฟาออกมาแต่ยังไม่ทันได้กดโทรออกไปหาใครเสียงแปลกๆที่ดังออกมาจากส่วนของห้องนอนก็ทำให้ใบหน้าคมหล่อชะโงกไปดู ประตูห้องที่เปิดแง้มเอาไว้ทำให้เขาทันได้เห็นภาพแปลกๆจนต้องหลุดยิ้มออกมา
"ฮึ่บบ!..."
เด็กนั่นทิ้งตัวนอนลงบนเตียงในท่านอนหงาย ทั้งมือทั้งเท้าต่างก็ช่วยกันทั้งถีบทั้งดึงกางเกงยีนส์ทรงเดฟของตัวเองออกอย่างเอาเป็นเอาตายจนคนที่แอบมองจากตรงนี้ถึงกับหลุดหัวเราะออกมา...ถ้ามันจะถอดยากขนาดนั้นแล้วจะใส่มันทำไม?...
แต่เรียวขาที่เริ่มจะโผล่พ้นเนื้อผ้าขึ้นไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...จนถึงข้อเท้าเล็กๆทำให้ใบหน้าคมหล่อที่เคยประดับรอยยิ้มเริ่มจะเรียบเฉยขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน...ขาเรียวยาวคู่นั้นเรียวเล็กจนแทบจะเท่าท่อนแขนของเขามันทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าเด็กนั่นทรงตัวอยู่ได้ยังไง?...
ผิวเนื้อที่เนียนเรียบไร้กล้ามเนื้อนั่นดูขาวผ่องราวกับน้ำนมขนาดมองอยู่ไกลๆยังรู้สึกได้ว่ามันต้องเรียบลื่นน่าสัมผัสแน่ๆ เด็กนั่นเด้งตัวเองขึ้นมาหลังจากจัดการกับกางเกงเจ้ากรรมเรียบร้อยแล้ว ใบหน้ามนหันมายิ้มให้เขาเหมือนรู้อยู่ก่อนแล้วว่ากำลังถูกมองแต่เขาก็ไม่คิดจะหลบสายตา...กลับกันสองขากลับพาตัวเองไปยืนพิงกรอบประตูห้องมองทุกการกระทำของอีกฝ่ายอย่างจงใจ
"ลามก"
คำพูดทิ้งท้ายก่อนที่ร่างโปร่งบางจะหายเข้าห้องน้ำไป...หึ...ก็จงใจอ่อยเขาด้วยไม่ใช่รึไง?...ไม่ใช่ความตั้งใจของเขาฝ่ายเดียวซะหน่อย...ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นแค่ส่วนหนึ่งก็เถอะแต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไม...เพราะร่างกายบอบบางนั่นสินะ...เพราะหน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมันส่วนเกิน...เพราะเอวบางๆน่ากอด...เพราะผิวพรรณที่ขาวนวลเนียนน่าสัมผัสกับใบหน้าสวยๆนั่น...กำลังกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของเขาให้ตื่นขึ้นมา...มีผู้ชายอีกกี่รายแล้วนะที่ถูกรูปลักษณ์ราวกับภาพวาดของเด็กนี่ดึงดูดเอาไว้?...
ใบหน้าคมหล่อเหลาสะบัดไล่ความคิดของตัวเองสองสามที มือกดมือถือโทรออกไปหาเพื่อนสนิทและแทบจะทันทีเช่นกันที่เสียงจากปลายสายดังขึ้น...
[ตอนนี้นายอยู่ที่ใหนรีไวล์?]
"ซาวอย"
[ไปทำอะไรที่นั่น?...แล้วนี่ปลอดภัยดีใช่มั้ย?]
"อืม...ชั้นจะพักที่นี่ให้คนเอากระเป๋าเดินทางกับเอกสารมาให้ด้วยละกัน"
[ห๋า?...นายให้ชั้นควักตังส์ซื้อบ้านแถบชานเมืองแต่ตัวเองกลับไปพักโรงแรมเนี้ยนะ?]
"นายก็อยากได้อยู่แล้วนี่...อย่ามาโทษชั้นฝ่ายเดียวสิ"
[โอเค...ชั้นผิดเองแล้วจะพักที่นั่นตลอดเลยรึเปล่า?]
"ชะ..."
"ว๊ากก~~~!!!" เขาพูดยังไม่ทันจบประโยคเสียงร้องโหยหวนของเจ้าเด็กนั่นก็ดังแทรกขึ้นมาให้สองขารีบเดินไปที่ห้องน้ำ
[นั่นเสียงอะไร!?]
"ไม่มีอะไรแค่นี้นะ"
"เอ๊ะ!?..."
มือกดตัดสายพร้อมๆกับข้างหนึ่งที่เปิดประตูห้องน้ำออกใบหน้ามนจึงหันกลับมามองเขาด้วยรอยยิ้มแห้งๆ
"เกิดอะไรขึ้น?"
"เปล่าฮะ!...ผมแค่เปิดก๊อกน้ำผิดเลยตกใจนิดหน่อยแหะๆ..."
สายตาจ้องไปที่มือบางที่กุมมืออีกข้างที่มีรอยแดงๆเอาไว้...ถูกน้ำร้อนลวก?...เปิดก๊อกน้ำผิด?...
"ใหนบอกว่าเคยมา?"
"ก็มันนานแล้วนี่ฮะ...ก็มีหลงๆลืมๆกันบ้างว่าแต่คุณเถอะ...ออกไปได้แล้ว!"
มือบางรีบคว้าชุดคลุมอาบน้ำมาสวมเอาไว้ก่อนจะรีบเดินมาดันแผงอกของเขาออกมาแล้วปิดประตูห้องน้ำ?...พอถูกจ้องมากๆเข้าก็อายเป็นเหมือนกันนั้นสินะ...
ใช่....
ตอนที่เขาเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาเด็กนั่นไม่ได้สวมอะไรเอาไว้....
เขารู้ดีว่าตัวเองกำลังถูกความเย้ายวนแบบแปลกของเด็กนั่นดึงดูดให้คล้อยตาม...ยิ่งได้รู้ว่าอีกฝ่ายทำงานแบบใหนมันก็ยิ่งทำให้รู้สึก...แต่เขาสัญญาเอาไว้แล้วว่าจะไม่แตะต้อง...ถึงตอนนี้เขาก็ยังคิดเรื่องแบบนั้นไม่ออก...
"หิวรึเปล่า?..ถ้าอยากได้อะไรก็โทรสั่งได้เลยนะ...ไม่ต้องเกรงใจ"
นัยน์ตาสีขี้เถ้าไล่มองคนที่นั่งเช็ดผมตัวเองอยู่ที่เตียงหลังจากหายเข้าไปในห้องน้ำเป็นนานสองนาน
"อะไรก็ได้งั้นเหรอฮะ?"
"ใช่...อะไรก็ได้" เขาลอบมองใบหน้าที่ถูกผ้าขนหนูปรกเอาไว้กว่าครึ่งหน้าแล้วยิ้มออกมาบางๆ...เขาเองก็คงต้องจัดการกับตัวเองให้หัวเย็นลงบ้าง...สองขาเดินไปคว้าชุดคลุมอาบน้ำกับผ้าขนหนูก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ...
จะถอดเสื้อผ้าในห้องต่อหน้าเด็กนั่นก็ได้เหมือนที่เจ้าตัวทำ...แต่เขาไม่อยากให้เห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นเดี๋ยวจะเก็บไปคิดมากจนนอนไม่หลับซะเปล่าๆ
แสงไฟในห้องจากที่เคยสว่างจ้าเหลือเพียงแสงสีส้มสลัวจากโคมไฟที่หัวเตียง ร่างโปร่งบางนอนขดตัวจนแทบจะเป็นก้อนขนอยู่ที่ฝั่งซ้ายของเตียงทั้งชุดคลุมอาบน้ำ คงเพราะไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน...เขาเองก็ด้วย...
"หลับแล้วเหรอ?"
เขาถามออกไปเบาๆไม่ได้หวังคำตอบอะไรแต่ใบหน้ามนกลับพึมพำออกมาเบาๆเช่นกัน
"เปล่าฮะ?"
ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้มอย่างที่ยามปรกติจะไม่มีทางได้เห็นแต่ตั้งแต่อยู่กับเด็กนี่เขายิ้มออกมาได้ง่ายถึงจะแค่มองอีกฝ่ายเฉยๆก็ตาม
"นายชื่ออะไร?" ร่างสันทัดขยับตัวนั่งลงฝั่งที่เหลือว่างไว้ให้คนที่กำลังนอนขดตัวเป็นลูกหมาเหลือบสายตาขึ้นมามอง
"แล้วคุณอยากให้ชื่ออะไรล่ะฮะ?"
ใบหน้ามนตอบกลับมาด้วยใบหน้าอมยิ้มแต่คงเพราะสายตาจริงจังของเขาร่างโปร่งบางจึงค่อยๆลุกขึ้นมานั่งข้างๆเขาที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ก่อนแล้วแต่ยังคงเว้นระยะห่างเอาไว้
"...เอเลน...เอเลน เยเกอร์...แล้วคุณล่ะ"
"รีไวล์....มานี่สิ"
มือหนาตบลงที่ข้างลำตัวเบาๆให้คนที่นั่งอยู่อีกฝั่งของเตียงขยับเข้ามาใกล้ๆแต่ใบหน้ามนกลับมองเขาด้วยสายตารู้ทันระคนไม่ไว้วางใจ
"ชั้นไม่ทำอะไรหรอกน่า"
"ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร" ก็กำลังกลัวเขาอยู่ไม่ใช่รึไง?...
"นายไม่เคยบอกชื่อจริงกับลูกค้า?"
"ฮะ...ผมว่ามันแปลกๆถ้าคนที่ไม่ใช่คนรักเรียกชื่อตอนมีเซ็กส์น่ะ"
"นายมีคนรัก?"
"เลิกแล้ว...เมื่อปีที่แล้ว...แล้วคุณล่ะฮะ?"
"เลิกแล้ว...เมื่อราวๆ...สองชั่วโมงก่อน"
ใบหน้ามนถึงกับอ้าปากค้างก่อนจะหันกลับมามองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อหูตัวเองอย่างกับเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องปรกติอย่างงั้นแหละ?...
"นี่คุณล้อผมเล่นรึไง?"
"หน้าชั้นเหมือนคนชอบล้อเล่นรึไง?"
"คุณดูไม่เสียใจเลยสักนิด"
"ที่ต้องเสียก็มีแค่เงินเท่านั้นแหละ"
ร่างโปร่งบางทำหน้าย่นใส่จนเขาได้แต่หัวเราะออกมาอย่างขำๆ หัวสีน้ำตาลเอนลงมาซบกับไหล่ของเขาเอาไว้ จะบอกว่าเป็นเพราะความเคยชินหรือสัญชาตญาณก็ไม่ผิดนักที่แขนของเขายกขึ้นโอบไหล่บางๆของเด็กนี่เอาไว้
"นายมาทำอะไรที่นี่?...ไม่ใช่คนอังกฤษใช่มั้ย?"
"ต้องมาเรียนหนังสืออยู่แล้วสิฮะ...ผมเป็นคนเยอรมัน"
นัยน์ตาสีขี้เถ้าหรี่ลงน้อยๆมองดูใบหน้าที่ซบอยู่กับไหล่อย่างทึ่งๆในโชคชะตาอันแปลกประหลาด...ถึงจะดูไม่เหมือนก็เถอะแต่เลือดในกายของเขาครึ่งหนึ่งที่ได้รับมาจากแม่ก็เป็นเยอรมัน...แค่เลือดฝั่งพ่อมันเข้มข้นกว่า...
"จบแล้วไม่อยากกลับบ้านงั้นเหรอ?"
"เปล่าฮะ...ผมดรอปเอาไว้...สองปีแล้ว"
"ทำไม?"
"จิตตกเพราะพ่อแต่งงานใหม่...เงินที่พ่อมาให้ไม่เคยมาถึง...ติดเที่ยวติดเพื่อนมีแฟนแล้วก็....ประมาณนี้"
ประโยคคำพูดถูกเว้นเอาไว้ชั่วขณะก่อนจะตัดจบเอาดื้อๆ นัยน์ตาคู่คมสีขี้เถ้าลอบมองใบหน้ามนที่ยังยิ้มอยู่ได้ทั้งๆที่ผ่านอะไรมามากมายขนาดนั้น...ทำไมถึงยังยิ้มอยู่ได้นะ?...
"เด็กใจแตก"
"ผมไม่อยากได้ยินคำนี้จากปากของคุณหรอกนะ!"
"แค่ละครที่แต่งขึ้นหลอกลูกค้างั้นสิ?"
"ฮะฮะ...นั่นสินะฮะ...ผมง่วงแล้วนอนดีกว่า"
ร่างโปร่งบางทำท่าจะขยับตัวล้มลงนอนแต่ต้นแขนกลับถูกมือหนารั้งเอาไว้ใบหน้ามนจึงได้แต่หันกลับไปมองด้วยความแปลกใจกลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจขึ้นมาเอาตอนนี้...
"นั่นเรื่องจริง?"
ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มบางๆให้กับคนที่ดูจะสนใจเรื่องของตัวเองเอามากๆ ใบหน้าคมหล่อเหลาดูจริงจังจนไม่คิดว่าจะมีใครอยากรู้เรื่องของเขาแบบนี้มาก่อน...
"อย่าใส่ใจเลยฮะ...แค่มุกขำๆอ๊ะ!?..."
ไหล่ทั้งสองข้างถูกกดลงไปกับเตียงนอนจนแทบจะจมมิดลงไป ร่างกายที่หนากว่าตามมาคร่อมเอาไว้จนไม่สามารถขยับไปใหนได้แต่ใบหน้ามนยังคงยิ้มอยู่ได้ถึงแม้ว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายตกเป็นรอง...
"จะเปลี่ยนใจงั้นเหรอฮะ?"
"ชั้นแค่อยากรู้...ว่าเงิน900ปอนด์ทำอะไรได้บ้าง"
"....."
ร่างโปร่งบางทำเพียงแค่มองตามสายตาอีกฝ่ายที่กำลังไล่ต่ำลงไปตามรอยแหวกของชุดคลุมอาบน้ำของตัวเองก่อนที่สายตาจาบจ้วงจะเหลือบขึ้นมาจ้องริมฝีปากอิ่มอย่างสื่อความหมาย
"ยกเว้น...จูบนะฮะ"
นิ้วเรียวยกขึ้นมาแตะริมฝีปากได้รูปเอาไว้ก่อนที่มันจะสัมผัสริมฝีปากตัวเอง จะบอกว่ามันเป็นกฏเหล็กก็คงไม่ผิดนักแต่ใบหน้าคมหล่อเหลาก็ยังคงโน้มต่ำลงมาเรื่อยๆไม่ยอมฟังคำทัดทานแม้แต่น้อย ปลายนิ้วที่แตะริมฝีปากอีกฝ่ายเอาไว้ถูกกดลงมาจนชิดกับริมฝีปากตัวเอง เรียวลิ้นอุ่นร้อนแล่บออกมาแตะปลายนิ้วจนต้องเอียงหน้าหลบไปอีกทางไม่งั้นจะเป็นริมฝีปากเขาเองที่ถูกจู่โจม...เขาไม่อยากทำผิดกฏที่ตั้งไว้...
"ฮะฮะ...ย่ะ...อ่ะ..."
ริมฝีปากที่พลาดไปตรงเข้าจู่โจมที่ซอกคอระหงแทบจะทันที...แรงขบเม้มเบาๆทำให้ร่างด้านใต้ถึงกับหลุดหัวเราะปนเสียงครางออกมา
"ทำไม?" เสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหูก่อนที่ริมฝีปากอุ่นร้อนจะคลอเคลียอยู่แถวๆพวงแก้ม
"ผม...ไม่จูบกับลูกค้าฮะ"
มือบางยกขึ้นดันแผงอกอีกฝ่ายเอาไว้ สัมผัสแน่นๆถึงแม้จะมีชุดคลุมอาบน้ำกั้นเอาไว้ทำให้รู้ว่าร่างกายของอีกฝ่ายคงเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างไม่ต้องสงสัย เสียงหัวเราะเบาๆดังที่ข้างหูทำให้เผลอยิ้มตามถึงจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายขำอะไร ร่างกายที่หนากว่าเกือบเท่าตัวทิ้งตัวลงนอนข้างๆก่อนที่แขนแข็งแรงจะรวบเอวของเขาเข้าไปกอดเอาไว้หลวมๆ...การจู่โจมยุติลงเพียงแค่นั้นทั้งๆที่จะทำมากกว่านี้เขาก็ไม่คิดจะห้าม...
"กฏของนายมันงี่เง่าชะมัด"
ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มบางๆก่อนจะซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกแข็งๆโดยไม่คิดจะตอบอะไรออกไป...รู้สึกเบาใจอย่างบอกไม่ถูกที่อีกฝ่ายดูเป็นสุภาพบุรุษกว่าที่เห็นจากภายนอก...ทั้งๆที่บรรยากาศรอบตัวดูมืดมนซะขนาดนั้น...ดูไม่ใช่คนที่จะห้ามใจตัวเองได้ด้วยซ้ำไป...
"ถ้าชั้นใช้กำลังบังคับล่ะ...สู้ไหวรึไง?"
"แค่คุณ...ที่ผมไม่อยากให้ทำแบบนั้น"
"หึ...ชั้นไม่ใช่คนดีขนาดนั้นหรอกนะ"
"ผมรู้..." รอบตัวตกอยู่ในความเงียบเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมา นัยน์ตาสีขี้เถ้าเหลือบไปมองขวดน้ำเปล่าที่น้ำข้างในพร่องไปเล็กน้อย...คงจะแค่เปิดกินยาเท่านั้นสินะเพราะข้างๆกันมีแผงยาแก้ปวดที่หายไปสองเม็ดวางอยู่...
ทั้งๆที่เขาบอกว่าอยากได้อะไรก็สั่งได้เลย...ทั้งๆที่เจ้าตัวก็ถามเขาว่า"อะไรก็ได้งั้นเหรอฮะ?"แต่กลับเปิดแค่น้ำเปล่าดื่ม...มันเป็นอะไรที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ถ้าเป็นผู้หญิงพวกนั้นถ้าไวน์ไม่ราคาเหยียดแสนถ้าแชมเปญไม่ราคาเหยียดล้านถ้าอาหารไม่ใช่ของที่ดีที่สุดอย่าหวังว่าพวกเธอจะแตะ...แต่เด็กนี่ไม่?...
หรือเพราะไม่สบายเลยกินอะไรไม่ลง?...
อ้อมแขนค่อยๆยกออกจากเอวบางก่อนจะเท้าแขนนอนตะแคงมองใบหน้ายามหลับของอีกคน ลมหายใจเข้าออกเริ่มจะสม่ำเสมอขึ้นเรื่อยๆบอกให้รู้ว่าเจ้าเด็กตรงหน้ากำลังจมดิ่งสู่ห้วงนิทรา...ใบหน้ายามหลับของเด็กนี่ต่างจากยามตื่นโดยสิ้นเชิง ความสวยงามทั้งในตอนยิ้มและเง้างอนกับดวงตายั่วยวนดึงดูดทุกสายตาให้ต้องเหลียวหลังกลับมามองเหลือเอาไว้เพียงดวงหน้าใสซื่อไร้เดียงสาสมวัยในยามหลับ แพขนตายาวที่แนบอยู่กับแก้มใสและคิ้วที่โค้งได้รูปราวกับคันศรว่าชวนมองแล้ว...แต่สายตาของเขากลับไล่ต่ำลงมาจ้องที่ริมฝีปากอิ่มสีแดงสดที่เผยอออกน้อยๆไม่วางตา...
หวงอย่างงั้นเหรอ?...
แต่เขาก็ยังอยากจะเอาชนะให้ได้...
ใบหน้าคมโน้มลงไปใกล้ใบหน้าของคนที่หลับไม่รู้เรื่องพรางนึกขำตัวเอง ไม่คิดเลยว่าคนอย่างเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้..แต่ปากอิ่มๆนี่มันน่าจูบนี่นา...ยิ่งห้ามมันก็เหมือนจะยิ่งยุ...ยิ่งหวงก็ยิ่งอยากลิ้มลอง...นั่นแหละมนุษย์...
และเขาก็เป็นมนุษย์ธรรมดา...
"อือ~..."
เสียงอืออาดังออกมาจากคนที่น่าจะหลับสนิทไปแล้วให้ใบหน้าคมถึงกับหยุดชะงักนิดหนึ่ง ริมฝีปากที่ห่างกันไม่กี่เซ็นต์ยิ่งดึงดูดให้ขยับเข้าไปใกล้ทว่าชั่ววินาทีที่ริมฝีปากของเขาจะแนบลงไปใบหน้ามนที่ไม่น่าจะรู้สึกตัวกลับขยับซุกลงไปกับหนอนซะเฉยเลย?...
ยังมีสติอยู่งั้นเหรอ?...
หรือว่ามีเซ็นเซอร์ตรวจจับผู้รุกราน?...
"หึ..."
ทำไมเขาถึงยอมเป็นฝ่ายล่าถอยทั้งๆที่ถ้าจะทำก็ทำได้แน่ๆแบบนี้กันนะ?...หรือเพราะนี่คือสิ่งเดียวที่จะทำให้เด็กนี่รู้สึกตัวว่าตัวเองก็รักเป็นเขาถึงไม่กล้าย่ำยีศักศรีดิ์เล็กๆนี่?...หรือแค่ไม่อยากเห็นความรู้สึกของเด็กนี่ที่มีต่อเขาพังไปต่อหน้าต่อตา?...
.
.
.
.
.
.
.
.
....Tobecontinue...
อีกตอนค่ะ!
ไปแระ!....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น