Fic au[KHR]6927,8059 ปลายกิ่งฝัน introl

[KHR]6927,8059 ปลายกิ่งฝัน introl

:ปลายกิ่งฝัน  Introl

:[KHR]Fanfiction 6927,8059

:Romantic Drama

:NC-17

คำเตือน:เนื้อหาต่อไปนี้เกี่ยวกับชายรักชายหากท่านใดไม่ประสงค์จะรับรู้หรือแอนตี้พวกเขาเหล่านี้กรุณาปิดออกไปเลยนะค่ะ




สารบัญฟิคทั้งหมดของ isayaa กดที่ข้อความนี้เลยค่ะ

        เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักท่องเที่ยวว่าพอตกค่ำย่านดังอย่าง"ชินจูกุ"ของโตเกียวมักจะคึกคักไปด้วยผู้คนมากมายที่มาผ่อนคลายอารมณ์หลังเลิกงานหนุ่มๆต่างก็มาสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนร่วมงาน...สาวๆต่างก็พากันมาหาของอร่อยๆทานก่อนกลับบ้าน
และหนึ่งในนั้น....ชายหนุ่มร่างสูงเรือนผมสีดำสนิทกำลังก้าวเดินไปยังจุดหมายอย่างไม่แคร์สายตาของผู้คนที่จ้องมองมาที่เขาเลยแม้แต่น้อย
...เพราะชินชาจนเริ่มจะรู้สึกเบื่อหน่ายกับสายตาพวกนั้น...สองขายาวๆก้าวเดินไปข้างหน้าเหตุผลน่ะเหรอเขาก็แค่มีหาที่พักผ่อนระบายอารมณ์เหมือนกับคนอื่นๆทั่วไปนั่นแหละ
"คาบูกิโช"ย่านบันเทิงติดดาวและติดเรทของชินจูกุที่เด็กอายุยังไม่ถึงสิบแปดปีไม่ควรย่างกรายเขามาเพราะย่านเริงรมณ์แห่งนี้เต็มไปด้วยคลับ,บาร์,ร้านปาจิงโกะร้านอาหารและโรงแรมรายวันมากมายโดยในย่านนี้จะเริ่มคึกคักตั้งแต่หกโมงเย็นเป็นต้นไปและจะสว่างไสวอยู่อย่างนั้นจนไปตลอดทั้งคืนซึ่งในหมู่นักท่องเที่ยวจะรู้จักกันดีในชื่อ"Red-Light District"หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งนั้นก็คือ"ย่านโคมแดง"นั่นเอง
....ร่างสูงเรือนผมสีนิลเดินเข้าไปในHost club ที่คุ้นเคยเพราะเขาเป็นลูกค้า"VIP"ของที่นี่และทันทีที่ก้าวขาเข้าไปบริกรหนุ่มหน้าตาดีก็รีบเข้ามาต้อนรับก่อนจะพาเขาขึ้นไปบนห้องVIPของคลับอย่างรู้งาน






 .....ร่างสูงโปร่งเรือนผมสีน้ำเงินอมม่วงกำลังก้าวขาลงจากลีมูซีนสีดำสนิทก่อนจะก้าวขาเป็นจังหวะสม่ำเสมอเข้าไปในโรงแรมระดับห้าดาวของกรุงโตเกียวโดยที่ข้างกายมีลูกน้องคนสนิทสองคนซ้ายขวาเดินตามอยู่ไม่ห่าง....ทุกย่างก้าวที่เดินเข้ามาเป็นที่สะดุดตาของแขกที่เข้าพักที่นี่ไม่น้อยด้วยท่าทางที่สง่าผ่าเผยและใบหน้าหล่อเหลารับกับเรือนผมสีน้ำเงินอมม่วงนั้นเป็นอย่างดีแต่ก็มีไม่น้อยที่เดินเลี่ยงหลบหลีกให้พ้นทางเพราะสัมผัสได้ถึงรังสีอันตรายที่แผ่ออกมารอบกายของชายหนุ่ม
....ก็ใช่น่ะสิเขาไม่ใช่ดาราหรือว่านายแบบ....แต่เขาเป็นมาเฟียเป็นบุคคลที่หลายคนไม่กล้าที่จะเข้าใกล้และหวาดผวาจึงไม่แปลกที่มันจะเป็นแบบนั้น



.....ร่างบอบบางเรือนผมสีเงินเงางามกำลังนั่งเป็นหุ่นให้ชั่งแต่งตัวจัดระเบียบชุดให้เข้าที่เข้าทางเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับงานในคืนนี้

นัยน์ตาสีมรกตมองลอดกระจกบานใหญ่ที่ติดฟลิมดำสนิทจนคนภายนอกไม่สามารถมองเห็นด้านในได้ลงไปด้านล่างของคลับดูผู้คนมากมายที่กำลังหลงระเริงไปกับแสงสีในคลับแห่งนี้รอเวลาที่ใครสักคนในกลุ่มคนเหล่านั้นเรียกหาแต่ก็ใช่ว่าจะทุกคนที่จะมีสิทธิ์เรียกหาร่างบอบบางนี้ได้จะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถเข้าใกล้หรือเข้าถึงตัวเขาของร่างบอบบางผู้เป็นอันดับนหนึ่งของที่นี่



.....นัยน์ตาสีน้ำตาลสดใสกำลังสอดส่องหาของที่ตัวเองต้องการในชั้นวางของของห้างดังใจกลางกรุงโตเกียวร่างเล็กที่ดูผอมบางมากกว่าจะบอบบางไม่สมกับเป็นผู้ชายเข็นรถเข็นเดินวนไปมาอยู่ระหว่างชั้นวางของสดกับตู้แช่อาหารแช่แข็งอย่างกำลังลังเลว่าจะซื้อไปทำเองหรือจะเอาไปเวฟเองดีก่อนจะมองดูเวลาที่ข้อมือเหมือนเป็นเครื่องตัดสินและสุดท้ายก็เลือกอาหารแช่แข็งเพราะมันดึกเกินกว่าจะต้องมานั่งทำเองซะแล้วเพราะวันนี้เลิกงานช้ากว่าปรกติแถมเพื่อนซี้ก็ดันมาหนีเที่ยวอีกเลยต้องมาเดินหาของกินเองแบบนี้ทั้งๆที่เลิกงานพร้อมกันแต่เพื่อนของเขาก็ยังเจียดเวลาเพื่อไปหาใครคนนั้น
.
...
..
.
..
.


Tobecontinue.....




แฮ่กๆ....อ่าฮะฮะ.เราอาจจะเรียบเรียงภาษาไม่สละสลวยแต่ก็ทนๆอ่านไปก่อนนะเจ้าค่ะแล้วเราจะพยายามขัดเกลาอีกที(แต่ก็คงไม่ต่างไปจะเดิมหรอกนะฮะฮะฮะ)
จะสื่อว่าภาษาไทยของเราน่ะมันเหมือนับวันดิ่งลงเหวอะไรประมาณนั้นล่ะเจ้าค่ะ
สุดทายนี้ใครหลงเข้ามาในblogของข้าพเจ้าขอให้สวยหล่อพ่อแม่รวยกันทุกคน
จ้าาาาา